انواع پولیپ را بشناسید

پولیپ چیست؟ پولیپ توده ای از سلول است که در داخل بدن رشد می کند. به طور کلی دو نوع پولیپ وجود دارد. نوع اول پولیپ ها دارای پایه یا ساقه هستند و از آن آویزان هستند و پزشکان به آنها پولیپ های پایه دار می گویند. نوع دوم به طور مستقیم روی بافت رشد کرده و هیچ پایه ای ندارند و به آنها پولیپ های بی ساقه یا بی پایه گفته می شود. از نظر خطر سرطانی شدن نیز پولیپ ها به دو دسته تقسیم می شوند. برخی از آنها خوش خیم بوده و برخی دیگر بدخیم یا سرطانی هستند. خوش خیم یا بدخیم بودن پولیپ ها بستگی به محل ایجاد آنها، دلیل ایجاد و اندازه آنها دارد.

پولیپ های روده بزرگ یا کولون
پولیپ های روده بزرگ بسیار شایع تر از آن چیزی هستند که شما فکر می‌کنید. تقریباً نیمی از افراد دچار پولیپ روده بزرگ هستند. دو نوع اصلی پولیپ روده بزرگ وجود دارد که عبارتند از:
- پولیپ های هایپرپلاستیک که پولیپ های کوچکی هستند که در ناحیه انتهای روده بزرگ رشد کرده و سرطانی نیستند و خطر سرطانی شدن نیز ندارند.
- پولیپ های های آدنوماتوز که شایع هستند این پولیپ‌ها در صورتی که بزرگ باشند احتمال دارد که در آینده سرطانی ‌شوند. البته این روند ممکن است سالها به طول بیانجامد. خوشبختانه اغلب این پولیپ ها‌ غیر سرطانی باقی می مانند.

تشخیص و درمان پولیپ های روده بزرگ
بهترین و دقیق ترین روش شناسایی پولیپ های روده بزرگ کولونوسکوپی است. در طی کولونوسکوپی پزشک با استفاده از یک لوله باریک که انتهای آن مجهز به یک دوربین کوچک است و تصاویر داخل روده را روی یک مانیتور نمایش می دهد قادر است به دقت داخل روده را مشاهده کند. علاوه بر این چنانچه پزشک در حین کولونوسکوپی پولیپی را مشاهده کند می تواند آن را خارج کند و به پاتولوژی ارسال نماید تا سلول های پولیپ به طور میکروسکوپی از نظر سرطانی بودن مورد بررسی قرار گیرند. به این کار بیوپسی گفته می شود. پولیپ های روده بزرگ اگر در مراحل اولیه شناسایی شوند، احتمال ابتلا به سرطان روده به شدت کاهش می یابد. پزشکان به همه ی افراد بالای 50 سال توصیه می‌کنند که کولونوسکوپی را در فواصل توصیه شده انجام دهند.

بیشتر بخوانید: علائم و دلایل سرطان روده

پولیپ های داخل گوش
پولیپ های خوشه ای که به شکل انگور هستند در گوش میانی و یا مجرای گوش دیده می شوند. این پولیپ ها اغلب قرمز رنگ بوده و به راحتی با دستکاری خونریزی می کنند. این پولیپ‌ها نیز ممکن است تبدیل به پولیپ های سرطانی و بدخیم ‌شوند. تشخیص اینکه این پولیپ ها خود به خود ایجاد شده و یا به دلیل عفونت گوش یا سایر عوامل به وجود آمده اند برای پزشک اغلب کاری دشوار است.

تشخیص و درمان پولیپ های داخل گوش
اگر پزشک تشخیص دهد که پولیپ های داخل گوش به دلیل عفونت به وجود آمده‌اند برای بیمار آنتی بیوتیک مناسب تجویز می کند تا بیمار از شر آنها خلاص شود. اگر با تجویز آنتی‌بیوتیک مناسب این پولیپ‌ها از بین نروند پزشک مجبور است که بخش کوچکی از این پولیپ ‌ها را به عنوان نمونه برداشته و به پاتولوژی ارسال کند تا از نظر سرطانی بودن مورد بررسی قرار گیرند. در برخی موارد پزشک اقدام به برداشتن پولیپ ها کرده و با انجام جراحی آنها را خارج می‌سازد.

برای مطالعه بیشتر: همه چیز در باره عفونت گوش

پولیپ های بینی
پولیپ های بینی اغلب خوش خیم هستند. این پولیپ ها اغلب هنگامی که مجاری بینی یا سینوس ها برای مدت طولانی متورم و یا ملتهب هستند به وجود می آیند. پولیپ های بینی می توانند باعث ضعف حس چشایی و بویایی شده و همچنین باعث آبریزش بینی، سردرد و خروپف شوند. این پولیپ‌ها می‌توانند به اندازه ای بزرگ شوند که باعث ایجاد عفونت و اشکال در تنفس شوند.

تشخیص و درمان پولیپ های بینی
پزشک معمولاً به دلیل علائم عنوان شده از سوی بیمار به وجود پولیپ بینی شک می کند. پزشک با استفاده از وسیله ای به نام آندوسکوپ بینی می تواند داخل بینی را به دقت مشاهده کرده تا از وجود یا عدم وجود پولیپ اطمینان حاصل کند. برخی داروهای خوراکی و یا اسپری های بینی می توانند به از بین بردن پولیپ بینی کمک کنند. در صورتی که پولیپ باعث ایجاد عفونت شده باشد مصرف آنتی بیوتیک نیز لازم است. در صورتی که داروها تاثیری در از بین بردن پولیپ بینی نداشته باشند پزشک ممکن است مجبور به انجام جراحی آندوسکوپی بینی شده و پولیپ را خارج سازد. اما در برخی موارد برداشت پولیپ نیازمند جراحی های وسیع تر و تخصصی تر است.

پولیپ های رحم
پولیپ های رحم که به نام پولیپ های آندومتریال نیز شناخته می شوند در دیواره رحم رشد می‌کنند. برخی از آنها پولیپ های پایه دار و ساقه دار هستند و برخی دیگر به صورت سطحی رشد کرده و پولیپ های بی ساقه یا بی پایه هستند. پولیپ های رحم دارای شکل گرد بوده و می توانند به کوچکی یک دانه کنجد و یا به بزرگی یک توپ گلف باشند. این پولیپ‌ها در اغلب موارد غیر سرطانی هستند اما ممکن است باعث ایجاد اشکال در باردار شدن بیمار شود. پولیپ های رحم ممکن است در طول عادت ماهیانه بیماری دچار تغییراتی شوند.

تشخیص و درمان پولیپ های رحم
مواردی مانند معاینه بالینی، بررسی جزئیات عادت ماهیانه بیمار، میزان خونریزی قاعدگی و لکه بینی بین زمان دو سیکل قاعدگی می توانند به پزشک جهت تشخیص پولیپ های رحم کمک کنند. گاهی اوقات پزشک بخش کوچکی از پولیپ را برداشته و جهت بررسی دقیق به پاتولوژی ارسال می‌کند. پولیپ های رحم در صورتی که علائم و مشکلی در بیمار ایجاد نکرده باشند نیازی به درمان ندارند. اما چنانچه این پولیپ‌ها باعث خونریزی زیاد و اشکال در باردار شدن بیمار شوند و یا اینکه بعد از یائسگی ایجاد شوند بهتر است که برداشته شوند. تجویز برخی داروها می تواند علائم ناشی از پولیپ ها را کاهش دهد اما درمان قطعی این پولیپ‌ها جراحی است.

پولیپ های تارهای صوتی
پولیپ های تارهای صوتی پولیپ های خوش خیمی هستند که روی دیواره محافظ تارهای صوتی به وجود می آیند. این پولیپ  ها اغلب به صورت یک طرفه روی تارهای صوتی دیده می‌شوند. این پولیپ ها می‌توانند باعث گرفتگی صدا، کم شدن صدا و یا ایجاد وقفه در حرف زدن شوند. علاوه بر این پولیپ های تارهای صوتی  باعث می شوند که فرد مجبور به استفاده از نیروی بیشتری برای حرف زدن و آواز خواندن شود.

تشخیص و درمان پولیپ های تارهای صوتی
اولین اقدام برای تشخیص پولیپ های تارهای صوتی گرفتن شرح حال کامل از بیمار است. پزشک ابتدا تاریخچه مشکل بیمار را بررسی می‌کند. گاهی اوقات پزشک به کمک برخی وسایل کمکی سعی در بررسی و مشاهده مستقیم تارهای صوتی بیمار دارد. ابتدا لازم است سایر علل تغییر صدا مانند ریفلاکس اسید معده، آلرژی و یا مشکلات هورمونی در بیمار مورد بررسی قرار گیرند. درمان این پولیپ ها معمولا استراحت دادن به تارهای صوتی و یا انجام برخی تمرینات است و این درمان ها بسته به اینکه کدام قسمت از تارهای صوتی درگیر پولیپ هستند متفاوت است. گاهی اوقات برای برخی بیماران مانند خوانندگان حرفه ای انجام جراحی برداشت پولیپ توصیه می‌شود.

پولیپ های معده
پولیپ های معده که به آنها پولیپ گاستریک نیز گفته می شود پولیپ هایی هستند که روی دیواره معده ایجاد می شوند. اغلب این پولیپ‌ها خوشبختانه خوش خیم بوده و قابلیت سرطانی شدن ندارند. اما برخی از آنها ممکن است در آینده استعداد سرطانی شدن داشته باشند. این پولیپ ها اغلب هیچ علامتی ندارند و به طور اتفاقی در طی بررسی سایر مشکلات کشف می‌شوند.

تشخیص و درمان پولیپ های معده
چنانچه پزشک به وجود پولیپ معده شک کند با استفاده از آندوسکوپی اقدام به مشاهده درون معده فرد می نماید. در صورتی که پولیپ معده از نوع آدنوما باشد که قابلیت سرطانی شدن دارد پزشک اغلب آن را برداشته و یا لااقل بخشی از آن را جهت بررسی بیشتر توسط پاتولوژی بر می‌دارد. بیمار باید از نظر وجود باکتری هلیکوباکترپیلوری نیز مورد بررسی قرار گیرد. زیرا گاهی اوقات این باکتری می‌تواند باعث ایجاد پولیپ معده شود. در صورت وجود این باکتری باید برای بیمار آنتی بیوتیک مناسب تجویز گردد. سایر پولیپ هایی که از نوع آدنوما نباشند نیازی به انجام اقدام خاصی ندارند و فقط باید تحت نظر بوده و هر گونه تغییری در آنها رصد شود. گاهی اوقات نیز پولیپ های بزرگ باید برداشته شوند.