رپورتاژ- تسکین دردهای عضلانی اسکلتی با ژل آرومیکس

صرف نظر از مکانیزم اثر، احتمالا عمده ترین علت استفاده از مسکن های موضعی، اجتناب از بروز عوارض جانبی سیستمیک است. نگرانی پزشک و بیمار از بروز عوارض بالقوه داروهایی نظیر ضدالتهاب های غیر استروئیدی مثل ایبوپروفن، مفنامیک اسید و... که به صورت زخم و خونریزی گوارشی حتی با اولین دوز مصرف، افزایش فشار خون، احتباس مایعات که به صورت ادم اندام ها بروز می کند، تشدید آسم، مشکلات کلیوی، قلبی، کبدی و بثورات جلدی بروز نماید، همواره وجود داشته و ضرورت توجه به مسکن های اثربخش و ایمن را دو چندان می نماید. مسکن های موضعی می توانند نقش مهمی را در مدیریت درمان درد ایفا نمایند. مکانیزم اثر این مسکن ها عمدتا در ارتباط با سیستم اعصاب محیطی است هر چند کار آزمایی های کلینیکی اخیر نشان داده اند که اثر مسکن های موضعی روی پردازش محیطی انتقال درد، ممکن است موجب تقلیل مکانیزم های مرکزی درد نیز بشود از این رو مسکن های موضعی به طور غیر مستقیم در برطرف شدن دردهای با منشاء محیطی یا مرکزی نقش دارند.

گیاهان زیادی واجد اثرات ضددرد و ضدالتهاب هستند از جمله لاواند (Lavandula angustifolia)، نعنا (Mentha pipperita)، اکالیپتوس (Eucalyptus spp)، رزماری (Rosmarinus officinalis) و فلفل. ژل موضعی آرومیکس با داشتن ویژگی های یک ترکیب آروماتراپی و بهره گیری از اثرات ضددرد و ضدالتهاب اسانس های لاواند، اکالیپتوس، رزماری و نعنا فلفلی در تسکین دردهای عضلانی اسکلتی و بافت نرم، کشیدگی های تاندونی و آسیب های ورزشی موثر است و در اقدامات فیزیوتراپی و آروماتراپی کاربرد دارد.

نتایج مطالعات فارماکولوژیک و بالینی:
چند مطالعه، اثرات ضد درد، تعدیل ایمنی و ضدالتهابی ترکیبات موجود در اسانس لاواند را بررسی نموده اند. در یک مطالعه؛ -diphenyl-2-picryl hydrazyl radical decolorization assay برای ارزیابی اثر آنتی اکسیدان، 2 مدل التهاب حاد: پلورزی ناشی از کاراژینان (carrageenan induced pleurisy) و ادم گوش ناشی از روغن کرچک برای بررسی اثر ضدالتهابی و مدل درد ناشی از فرمالین برای بررسی اثر ضددرد اسانس لاواند استفاده شد. بر اساس نتایج این بررسی، اسانس لاواند دارای اثر آنتی اکسیدان وابسته به دوز است. پاسخ التهابی ایجاد شده به وسیله کاراژینان و روغن کرچک با درمان حیوانات به وسیله اسانس لاواند کاهش یافت. در مدل پلورزی، داروی مورد استفاده به عنوان کنترل مثبت (دگزامتازون) اثر بیشتری داشت با این حال در مدل ادم گوش، اثر ضدالتهاب اسانس لاواند شبیه دگزامتازون بود. در تست فرمالین، اسانس لاواند درد خود بخودی را بطور مداوم مهار کرد و اثری مشابه با اثر ترامادول نشان داد. نتایج این مطالعه اثرات ضد درد و ضدالتهاب اسانس لاواند در in vivo و اهمیت بالقوه درمانی آن را نشان داد.

در طب ایرانی سابقه استفاده از مواد استخراج شده از برگ لاواند برای درمان بیماری های مختلف وجود دارد. برای ارزیابی اثرات ضددرد و ضدالتهابی لاواند؛ عصاره هیدروالکلی، ترکیب پلی فنولی و اسانس برگ لاواند تهیه و از تست های ایجاد درد (writhing) القا شده بوسیله فرمالین و اسید استیک برای بررسی اثر ضد درد آن ها در موش و از تست کاراژینان برای بررسی اثر ضدالتهابی آن ها در رت استفاده شده که نتایج این مطالعه استفاده سنتی از لاواند برای درمان بیماری های دردناک و التهابی را تایید نموده و مطالعات بیشتر برای تعیین اجزای شیمیایی فعال را پیشنهاد می نماید.
در خانم های مبتلا به نورالژی متعاقب هرپس که درد آن ها به درمان های استاندارد مقاوم بوده است، کاربرد موضعی اسانس نعنا فلفلی (حاوی 10 درصد منتول) موجب اثرات ضد درد شده است. در مطالعه دیگری اثر ضد درد گیاه نعنا که در طب سنتی از آن به عنوان مسکن یاد شده، به روش صفحه داغ (hot plate) در موش صحرایی نر مورد بررسی قرار گرفته است. بر اساس نتایج این مطالعه، عرق نعنا دارای اثر ضد درد است و شدت اثر آن با افزایش دوز افزایش می یابد (p<0.05) بطوری که اثرات ضد درد عرق نعنا از دوز 27 میلی گرم بر کیلوگرم شروع و در دوز 60 میلی گرم بر کیلوگرم به حداکثر می رسد. همچنین اثر ضد درد عرق نعنا از آسپیرین بیشتر می باشد (p<0.05).

در یک مطالعه به منظور بررسی اثرات ضد درد اسانس رزماری و تداخل اثر آن با کدئین و پاراستامول در موش، ضمن شناسایی و تعیین مقدار ترکیبات اسانس رزماری، از روش صفحه داغ استفاده شد تا پاسخ موش ها به محرک حرارتی ارزیابی گردد. در این تحقیق 29 ترکیب شیمیایی در اسانس رزماری شناسایی شد که اجزای عمده اسانس 1و8-سینئول(اکالیپتول)، کامفر و آلفا پینن بود. در مقایسه با گروه تیمار شده با سالین، تجویز اسانس رزماری زمان تاخیر پاسخ حیوان به درد ناشی از حرارت را بین بیستمین و پنجاهمین دقیقه تست بطور قابل توجهی افزایش داد. در ترکیب با کدئین و پاراستامول، اسانس رزماری در دوز 20 میلی گرم بر کیلوگرم موثرتر از دوز 10 میلی گرم بر کیلوگرم بود.
برای مقایسه اثرات تجویز اسانس رزماری در ادم پنجه پای موش ناشی از کاراژینان و کولیت ناشی از تری نیتروبنزن سولفونیک اسید (TNBS) دو هفته قبل از آزمون موش های ICR از طریق یک رژیم غذایی استاندارد آزمایشگاهی اسانس رزماری را در 3 دوز (ppm 5000 و 2500 ،1250) دریافت نمودند. تغذیه با ppm 5000 اسانس رزماری ابتدا بعد از 2 ساعت وسعت ادم پنجه پا را افزایش اما بعد از 24 ساعت وسعت ادم را کاهش داد.

اسانس اکالیپتوس در کاهش درد و التهاب موثر است. در یک مطالعه به منظور بررسی اثرات استنشاق اسانس اکالیپتوس روی درد و پاسخ های التهابی بعد از جراحی تعویض کامل مفصل زانو TKR، بیماران به طور تصادفی در گروه استنشاق اسانس اکالیپتوس یا استنشاق روغن بادام (گروه کنترل قرار گرفتند تا 3 روز متوالی به مدت 30 دقیقه در حرکت مداوم غیرفعال (continuous passive motion) اسانس اکالیپتوس یا روغن بادام را استنشاق نمایند. قبل و بعد از استنشاق؛ درد روی مقیاس آنالوگ دیداری (VAS)، فشارخون، ضربان قلب، CRP و تعداد WBC اندازه گیری شد. در مقایسه با گروه استنشاق روغن بادام، درد روی مقیاس آنالوگ دیداری در هر سه روز (P<0.01) و فشار خون سیستولیک (P<0.05) و دیاستولیک (P<0.03) در روز دوم در گروه استنشاق اسانس اکالیپتوس به طور قابل توجهی کمتر بود. ضربان قلب، CRP و تعداد WBC در دو گروه تفاوت قابل توجهی نداشت. در نتیجه استنشاق اسانس اکالیپتوس در کاهش درد و فشار خون بیماران متعاقب TKR موثر بود و نشان می دهد استنشاق اسانس اکالیپتوس ممکن است یک مداخله پرستاری برای برطرف شدن درد بعد از TKR باشد.
در in vitro اکالیپتوس در غلظت 37 میکرومول در لیتر سنتز پروستاگلاندین را مهار می کند. در مدل های حیوانی اثرات ضدالتهابی و ضد درد (antinociceptive) اکالیپتوس نشان داده شده است. در بیماران مبتلا به درماتیت توام با خشکی و ترشح، اثر ضدالتهابی اکالیپتوس نشان داده شده است که به احتمال زیاد به علت مهار مارکرهای التهابی مانند TNF-alpha، آنزیم های COX، 5-لیپو اکسیژناز و لکوترین های دیگر می باشد و می توان از آن به عنوان جایگزین استروئیدهای موضعی استفاده کرد.

1و8-سینئول که مهم ترین ترکیب اسانس اکالیپتوس می باشد، متابولیسم اسید آراشیدونیک و تولید سایتوکین ها را در مونوسیت های انسان سرکوب می کند. در بررسی اثرات ضدالتهابی 1و8-سینئول و مقایسه قدرت آن با پردنیزولون در مبتلایان به آسم برونشیال شدید وابسته به استروئید، کاهش مقدار روزانه پردنیزولون به میزان 38 درصد در گروه تحت درمان با 1و8-سینئول مشاهده شده است (در مقایسه با 7 درصد در گروه دارونما).

ژل موضعی آرومیکس باریج:
همانطور که پیش تر بیان شد ژل موضعی آرومیکس با داشتن ترکیباتی موثر و فرمول ویژه آروماتراپی، برای تسکین درد مورد استفاده قرار می گیرد. دانستن اطلاعات زیر برای تجویز علمی و منطقی دارو ضروری به نظر می رسد.

برای خرید و مشاهده ژل موضعی آرومیکس اینجا کلیک کنید.

مصرف در دوران بارداری و شیردهی:
مصرف این فرآورده در دوران بارداری و شیردهی مجاز است. با این حال بهتر است از مصرف هر نوع دارویی در 3 ماهه اول بارداری اجتناب شود.

عوارض جانبی:
با مقدار توصیه شده و نحوه مصرف مناسب، عارضه ای مشاهده نشده است. با این حال احتمال بروز واکنش های حساسیت پوستی خفیف تا متوسط مانند سوزش و قرمز شدن پوست، در افراد مستعد وجود دارد. در اینصورت بهتر است مصرف دارو متوقف و با پزشک مشورت شود.

نکات قابل توصیه به بیمار:
- فرآورده را از دید و دسترس کودکان دور نگهدارید.
- بلافاصله پس از استفاده، در فرآورده را محکم ببندید.
- فرآورده را دور از نور، در دمای 15-30 درجه سانتی گراد نگهداری نمایید.
- قبل از استفاده از ژل، ابتدا مقدار کمی از آن را در ناحیه داخلی ساعد نزدیک مچ دست بمالید. در صورتی که پس از 12 الی 24 ساعت علائم حساسیت پوستی مانند قرمزی، سوزش، خارش یا بثورات جلدی پدیدار نشد می توانید مصرف ژل آرومیکس را آغاز نمایید.
- بهتر است به هنگام استفاده از فرآورده از دستکش های پلاستیکی یک بار مصرف استفاده شود.
- مراقب باشید فرآورده با چشم یا سایر غشاهای مخاطی تماس پیدا نکند.
- پس از مصرف ژل، از گرم کردن ناحیه و انجام حرکات ورزشی اجتناب نمایید.
- از به کار بردن فرآورده روی زخم های باز و پوست آسیب دیده خودداری نمایید.
- بهتر است زمان مصرف فرآورده نزدیک به زمان خوابیدن نباشد.
- به تاریخ انقضای مصرف توجه نموده و از داروی تاریخ گذشته استفاده نکنید.