گیاه زعفران با نام علمی Crocus sativus

گیاه زعفران با نام علمی Crocus sativus از خانواده ایریداسه، گیاهی است چند ساله و بدون کرک است، برگ های آن به تعداد 10-6 عدد ایستاده و هم زمان با ایجاد گل ظاهر می شوند. گل زعفران 1 تا 2 عدد به رنگ بنفش و نسبتاً بزرگ می باشد. خامه 3 شاخه ای باز، معطر و لاکی رنگ می باشد. این گیاه در کرمانشاه، اراک، فارس و به صورت بسیار گسترده در مناطق شرقی خراسان (بیرجند و قائنات) کشت می شود. اندام دارویی گیاه، کلاله و قسمت انتهایی خامه است. 

ترکیبات شیمیایی: 
• گلیکوزیدهای کارتنوئیدی (کروسین و پیکروکروسین) 
• روغن فرار (سافرانال) 

اثرات 
سقط آور 

موارد مصرف 
• درمان تومورها 
• درمان آمنوره

موارد مصرف در طب سنتی و عامه
• معرق
• قاعده آور 
• تقویت کننده قوه باء 
• مسکن درد
• درمان آسم و سیاه سرفه 

منع مصرف 
از مصرف این گیاه برای مبتلایان به اختلالات انعقادی باید خودداری نمود.

احتیاط 
• مصرف زعفران به عنوان چاشنی عموماً بی خطر است. اما در دوزهای بالای 2 گرم می تواند کشنده باشد.
• دوز روزانه 5 گرم سمی و 12 تا 20 گرم کشنده است.
• علائم سمیت شامل استفراغ، خونریزی رحم، کولیک روده، اسهال خونی، هماچوری، خونریزی لب، بینی، پلک، زرد شدن پوست و غشاهای مخاطی، فلج مرکزی و گیجی می باشند.
• دوز 10 گرم سقط آور است.

مصرف در دوران بارداری 
به دلیل اثرات قاعده آور، سقط آور و محرک رحمی در دوزهای سمی به هنگام دوران بارداری نباید از آن استفاده نمود.

مصرف در دوران شیردهی 
با توجه به نبود مستندات عملی بهتر است با احتیاط مصرف شود. استفاده از آن می بایست محدود به مقادیر غذایی باشد.

اینجا کلیک کنید تا درباره زعفران بیشتر بخوانید.

مصرف در کودکان
با توجه به نبود مستندات علمی بهتر است با احتیاط مصرف شود و محدود به مقادیر غذایی شود.

اثرات جانبی 
Commision E هیچ خطری در مصرف دوز روزانه کمتر از 5/1 گرم گزارش را نکرده است.

تداخلات 
زعفران باعث مهار تجمع پلاکتی می گردد. در نتیجه، به هنگام مصرف آن با داروهای ضد انعقاد پلاکت باید احتیاط کرد.