آنابولیک استروئیدها و عوارض ناشی از مصرف آنها (قسمت سوم)

در قسمت اول و قسمت دوم با آنابولیک استروئیدها آشنا شدید و از عوارض جانبی آنها آگاه شدید در این قسمت با داروهایی که می توانند به عنوان مکمل در کنار آنابولیک استروئید ها استفاده شوند ، اطلاعاتی کسب می کنید.

در کنار آنابولیک استروئیدها ،تعداد زیادی از داروها به مانند هورمون رشد و دیورتیک ها به دلایل مختلفی از جمله افزایش قدرت عضله، افزایش حجم عضله و دفع آب بدن مورد مصرف قرار می گیرند. با این حال، مهمترین نکته در مورد این داروها، نداشتن اطلاعات کافی در زمینه ی کارایی آنها در بدن سازی می باشد. تحقیق بر روی اثرات آنها در حین تمرین های ورزشی صورت نگرفته لذا ممکن است عوارض ناخواسته ای در حین مصرف آنها مشاهده شود.

هورمون رشد (Growth Hormone Human)
هورمون رشد (GH) در غده ی هیپوفیز تشکیل می شود. این هورمون محرک هورمون آزاد شده از هیپوتالاموس (Growth Hormone Releasing Hormone) می باشد. این هورمون به غده هیپوفیز منتقل شده که سبب آزاد شدن هورمون رشد به گردش خون می شود. هورمون دیگری به نام سوماتوستاتین که از هیپوتالاموس آزاد می شود، نقش کاهش سطح GH را داشته که این دو هورمون می توانند سطح GH را در خون کنترل کنند.

بیشتر بخوانید: آشنایی با هورمون رشد (HGH)

از آنجا که هورمون رشد قابلیت اتصال به پروتئین را ندارد، به محض تشکیل شدن باید توسط سلول ها مورد استفاده قرار گیرد.
امروزه هورمون رشد به صورت تجاری با فن آوری مهندسی ژنتیک تولید می شود. در گذشته این هورمون از جسد انسان استخراج می شد ولی از آنجا که ریسک ابتلا به بیماری Disease Crakob Jeutzfeld (نوعی بیماری سیستم عصبی مرکزی) افزایش یافت، استخراج آن متوقف شد. تولید GH منجر به آزاد شدن سوماتومدین (Somatomedin) یا همان Insulin Like Growth Factor-1 (IGF-1)  از  کبد و سایر اندام ها می شود.

- فعالیت اصلی GH، بر روی متابولیسم قند و تعادل سدیم می باشد.
- هورمون رشد باعث ایجاد هایپراینسولینمیا (Hyperinsulinaemia) یا سطح بالایی از انسولین می شود و توانایی انسولین در مهار تشکیل گلوکز در کبد را کاهش می دهد. که احتمال ایجاد دیابت را بالا می برد.
- نقش دیگر GH در بدن، احتباس نیتروژن و تولید پروتئین در بافت می باشد. که لازمه ی آن  فراهم کردن کالری کافی برای بدن می باشد.
- نزدیک به زمان بسته شدن اپی فیز یا همان صفحات رشد، GH فرایند رشد طولی استخوان را تحریک می کند. البته بعد از بسته شدن اپی فیز، باعث می شود که استخوان رشد عرضی پیدا کرده و ضخیم شود.
- هورمون رشد می تواند سبب افزایش حجم عضلات اسکلتی، تاندون ها، کبد، غدد لنفاوی و غده تیموس شود.
- می تواند سطح آدیپوز (بافت چربی) را کوچکتر کند. امروزه در بسیاری از کلینیک های سراسر جهان از هورمون رشد جهت کاهش چربی بدن در سنین بالا استفاده می شود.

علاقه مندی ورزشکاران به هورمون رشد (GH) به خاطر نقش آن در افزایش قدرت عضله و تاندون بوده و میزان آسیب تاندونی را کاهش می دهد.
عارضه ی شایع هورمون رشد، بزرگ شدن بیش از اندازه ی استخوان می باشد. این عارضه بیشتر در ناحیه سر دیده می شود
همچنین احتمال ابتلا به دیابت نیز در حین مصرف آن نیز بالا می رود. بهتر است به صورت مداوم ، قند خون کنترل شود.
یکی از عوارض دیگر این هورمون، کاردیومگالی یا افزایش اندازه ی قلب می باشد، که می تواند منجر به اختلالات قلبی شود.

انسولین (Insulin):
انسولین سبب ایجاد تغییرات در متابولیسم کربوهیدرات و چربی می شود. انسولین در بدن انسان نقش تنظیم قند خون را بر عهده دارد که با مصرف غذا، این مقدار دائما در حال نوسان می باشد. همچنین برداشت آمینواسید را بالا برده و سنتز پروتئین را افزایش می دهد.
البته خطراتی در حین مصرف انسولین ممکن است به وجود آید. مهمترین آنها ، هاپوگلایسمی ( پایین آمدن قند خون تا سطحی که حالت بی هوشی به شخص دست داده و فرد نقش بر زمین می شود). تزریق انسولین می تواند برای فردی که رانندگی می کند و یا با دستگاه های سنگین کار می کند و یا در ارتفاع ایستاده، بسیار خطرناک باشد.

علایم هایپوگلایسمی:
- غش کردن
- عرق کردن
- استرس شدید
- سردرگمی
در این شرایط، مصرف غذاهای قندی جهت بالا بردن سطح قند خون و جلوگیری از بروز عوارض حادتر توصیه می شود.

Insulin Growth factor (IGF) -1
IGF-1 نه تنها در متابولیسم بدن نقش دارد ،واسطه ای برای افزایش اثرات متابولیکی HGH  نیز می باشد. منبع اصلی IGF-1 کبد می باشد البته در کلیه، عضلات، غده ی هیپوفیز و دستگاه گوارشی نیز تولید می شود. نقش IGF-1 در عضلات، افزایش سنتز پروتئین و جلوگیری از شکسته شدن عضلات می باشد. همچنین می تواند سطوح چربی را در بدن کاهش دهد.
IGF-1 به روش تکنیک های خاص مهندسی ژنتیکی تهیه می شود. در دنیای پزشکی، مصرف چندانی از این دارو گزارش نشده است. IGF-1 در بدن به پروتئین های موجود در پلاسما متصل می شود و این امر سبب می شود که بتواند تا ساعت ها، فعالیت خود را انجام دهد. بر خلاف HGH که کوتاه اثر می باشد، IGF-1 می تواند سطح قند خون را کاهش دهد. یادآور شود که مصرف IGF-1 همزمان با انسولین نباشد زیرا که می تواند خطرات ناشی از تزریق را بالا ببرد.
همچنین جهت بهره مندی از اثرات IGF-1، لازم است که مواد غذایی مغذی به اندازه کافی مصرف شود. این رژیم غذایی باید حاوی کربوهیدرات بالا و پروتئین کافی جهت افزایش سرعت تقسیم سلولی شود. 

Clenbuterol:
یک داروی سمپاتومیمتیک با اثرات مستقیم می باشد که به عنوان یک برونکودیلاتور یا گشاد کننده در کنترل آسم و بیماری اختلالات تنفسی مورد مصرف قرار می گیرد. به علت طولانی اثر بودن آن، بیشتر از سالبوتامول در تنگی نفس مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین از این دارو جهت تشکیل عضله در دام نیز استفاده شده است. در انسان ها، جهت کاهش چربی بدن  رایج بوده و لذا در بین بدن سازان بسیار شایع است.
عوارض جانبی آن تحریک سیستم عصبی سمپاتیک می باشد. علایمی هم چون:
- اضطراب و استرس
- لرزش دست
- سردرد
- بی خوابی
- افزایش ضربان قلب
با مصرف این دارو گزارش شده است.
در موارد جزئی، مسمومیت با این محصول نیز گزارش شده است. در صورت بروز هر کدام از این علایم، دارو باید بلافاصله قطع و به پزشک مربوطه اطلاع داده شود.  

(Human Chorionic Gonadotropin (HCG:
این هورمون از غده ی هیپوفیز ترشح می شود و ساخت هورمون LH را فعال می کند. LH سلول های لایدیگ را جهت تولید تستسترون تحریک می کند. طی یک دوره مصرف استروئید، به طور حتم کاهش شدیدی در اسپرم دیده خواهد شد و آن هم به خاطر مهار FSH می باشد. یادآور شود که بعد از اتمام دوره مصرف استروئید، اندازه ی بیضه ها به حالت اول خود برگشته و تعداد اسپرم به حالت نرمال خود باز می گردد.
مصرف HCG در انتهای دوره مصرف استروئید جهت تحریک بیضه ها، عملا بی پایه و بی اساس می باشد. در پایان دوره مصرف استروئید، غده ی هیپوفیز به آرامی فعالیت نرمال خود را باز پس گرفته و تعادل طبیعی هورمون ها را در بدن فراهم می سازد. در صورتی که HCG استفاده شود، بر فعالیت غده هیپوفیز غلبه کرده و خود نقش ایجاد تعادل بین هورمون را انجام می دهد.
زمانی که مصرف HCG متوقف می شود، بیضه ها به سایز اول خود باز گشته و غده ی هیپوفیز نقش خود را از سر می گیرد. مصرف HCG در طی دوره توصیه نمی شود زیرا که فقط سبب بازسازی موقت می شود. همچنین در برخی موارد ژنیکوماستی (بزرگ شدن سینه ها)  با مصرف HCG گزارش شده است.

TAMOXIFEN (تاموکسیفن):
تاموکسیفن (NOLVADEX)، یک ترکیب آنتی استروژنی بوده که معمولا برای بیماران با  تومورهای سینه وابسته به استروژن تجویز می شود. تاموکسیفن این اثر را با اتصال به گیرنده هدف به دست می آورد. تاموکسیفن توسط مصرف کننده های استروئید آنابولیک جهت جلوگیری از ایجاد ژنیکوماستی ناشی از مصرف آنها، مصرف می شود.

Diuretics (دیورتیک ها)
دیورتیک ها توسط ورزشکاران جهت کاهش وزن و از سوی دیگر کاهش علایمی همچون حالت تورم ناشی از مصرف استروئید آنابولیک ها مصرف می شوند. همه ی دیورتیک ها سبب کاهش آب احتباس شده در بدن می شوند.
البته برخی از دیورتیک ها سبب خروج مقادیر بالاتری از الکترولیت ها نسبت به سایر داروها می شوند. در برخی موارد مصرف مکمل های پتاسیمی جهت جبران این الکترولیت از دست رفته، گزارش شده است. مصرف مکمل های پتاسم بسیار خطرناک بوده و می تواند منجر به ایست قلبی نیز شود.