تغذیه در ورزشکاران دیابتی

در سال 1998، قهرمان دو دوره مدال طلای المپیک، آقای Gary Hall. Jr که برای بازی های Goodwill خود را آماده می کرد، دست هایش در حین تمرین به لرزه افتاد. او به آن توجهی نکرد. وی 8 ساعت در روز تمرین می کرد. او فعالیت چربی سوزی را در استخر و خارج آن در دوندگی، دویدن و بوکس انجام می داد.
بعد از مدتی، میزان مصرف مایعات یه شدت افزایش یافت به طوری که گاها 1.5 لیتر آب پرتقال را یکجا می نوشید. بعد از مدتی، نوشته های روی قوطی نوشابه به فاصله ی 1 طول دست برایش قابل رویت نبود. او تمامی علایم یک فرد دیابتی را داشت: تشنگی بالا، تاری دید و خستگی. زمانی که تشخیص داده شد، به وی گفته شد که دوره شناگری وی به اتمام رسیده است.
پزشکان به وی گفته بودند که ورزش در حالت نرمال مشکل ساز نبود ولی نه در سطحی حرفه ای. ولی باز وی به ورزش حرفه ای خود ادامه داد، رژیم غذایی خود را کنترل کرده و شرایط ایجاد شده را به طور مرتب می سنجید. و در سال 2009 توانست 4 مدال دیگر دریافت کند که 2 عدد از مدال ها، نشان طلا بودند.
Hall شاید جزء موارد خاص باشد، ولی نشان می دهد که مردان نیز می توانند شرایط زندگی فعالی را به دست آورند و حتی با وجود دیابتی بودن، امید وارانه تر به زندگی بنگرند.

برای مطالعه بیشتر: دیابت چیست؟

مقدمه
در حدود 16 میلیون آمریکایی مبتلا به دیابت می باشند و حدود 2200 مورد جدید در روز تشخیص داده می شوند. انسولین یک هورمون پروتئینی می باشد که به بدن اجازه می دهد تا از قند و کربوهیدرات استفاده کند. همچنین به بافت ها اجازه می دهد تا مواد مغذی را ذخیره کنند. افراد مبتلا به دیابت نوع 1 به مانند hall  که توانایی تولید انسولین را ندارند، نیازمند تزریق روزانه انسولین می باشند. (فرم قرص آن موثر نبوده زیرا که اسیدهای شکمی، انسولین را قبل از اینکه بتواند فعالیت خود را انجام دهد، از بین می برند).
بسیاری از مردم مبتلا به دیابت از ورزش کردن می گریزند زیرا که نگران افت قند خون (هیپوگلایسمی) می باشند، ولی با کنترل دقیق قند خون و رژیم غذایی صحیح، می توانند در ورزش موفق باشند. در واقع بسیاری از ورزشکاران معروف دنیا، مبتلا به دیابت می باشند.
آنچه مهم است، آشنایی با نشانه ها و علایم افت قند خون (هایپوگلایسمی) و راه های مقابله با آن می باشد.
دیابت زمانی رخ می دهد که پانکراس توانایی تولید انسولین به مقدار کافی را جهت کنترل سطح گلوکوز خون را دارا نمی باشد. دو نوع مشخص وجود دارد: نوع 1 (در سنین پایین) که مزمن بوده و غیر قابل پیشگیری می باشد و نوع 2 (در سنین بالاتر) که با رژیم غذایی و ورزش قابل پیشگیری می باشد. هر دو نوع دیابت با ورزش و رژیم غذایی و دارو قابل کنترل می باشند. نوع 2 با تجویز دارو و نوع 1 با تجویز انسولین که یا به فرم تزریق و یا به فرم Pump- therapy کنترل می شوند.
تزریق انسولین در ساعت های به خصوصی از شبانه روز انجام می شود که لازم است ورزشکار از زمان حداقل  و حداکثر مقدار انسولین در بدن خود آگاه باشد. فرم Pump- therapy روشی برای انتقال ادامه دار انسولین به بدن بوده که اجازه ی کنترل بهتر قند خون را با آرامش بیشتر فراهم می سازد.

گاهی اوقات شاید فکر کنید تعریق زیاد و یا احساس سبکی در ناحیه ی سر، به خاطر تمرینات سنگین باشد، در حالی که می تواند نشانه ای از افت قند خون باشد.
از علایم دیگر افت قند خون می توان به:
خستگی/ضعف- لرزش- سردرد- تندخویی- سرگیجه- سردرگمی- گرسنگی- دوبینی

موارد عنوان شده در زیر نکاتی در مورد  کمک به کنترل افت قند خون و افزایش فعالیت می باشد:
- سطح قند خون باید قبل از شروع تمرین ورزشی سنجیده شود.
- تمرینات خود را در صورت پایین بودن قند خون (زیر 70) آغاز نکنید. ابتدا خوراک سبکی میل کنید.
- در صورتی که قند خون شما بالای 300 باشد، تمرین نکنید. ^*کتون (Ketones) را در صورت قند خون بالای 240 در ادرار بررسی کنید. در صورت وجود کتون، از تمرین کردن خودداری کنید.
^*کتون ها در طبیعت و نیز در بدن ما یافت می شوند و حیات بدون آنها امکان پذیر نمی باشد. پروتئین ها و چربی ها بطور عمده از کتون ها ساخته می شوند. بدن ما عمدتا توسط قند دریافتی از غذا فعالیت می کند. زمانی که بدن ما تحت شرایطی همچون گرسنگی یا بیماری و یا حتی به علت کمبود انسولین، نتواند گلوکز دریافت کند، از سوزاندن چربی  برای تامین انرژی استفاده می کند. چربی به کتون ها شکسته شده، کتون ها به داخل جریان خون و برخی نیز وارد ادرار می شوند. آزاد شدن کتون ها در اوره کتونوریا (ketonuria) نامیده می شود.
- مصرف غذاهایی بر پایه ی کربوهیدرات، 1 الی 3 ساعت قبل از تمرین توصیه می شود.
- همیشه مقداری غذای کربوهیدرات دار با خود داشته باشید. به طور مثال: آبنبات، میوه خشک (کشمش)، میوه تازه، کراکر.

بیشتر بخوانید: دیابت و افت قند خون

- مربیان و هم تیمی های خود را از دیابتی بودن خود آگاه سازید و نشانه های افت قند خون را به آنها گوشزد کنید، تا بتوانند در شرایط بحرانی به شما کمک کنند.
1. نقشه ی مراقبتی و نحوه ی تزریق انسولین
2. دستگاه اندازه گیری قند خون
3. تست سنجش میزان کتون در خون یا ادرار
4. ظرف جمع آوری لنست و سر سوزن های استفاده شده
5. باطری های اضافی (برای گلوکومتر و انسولین پمپ)

- اگر انسولین تزریق می کنید، با پزشک خود مشورت کرده تا در صورت نیاز در حین ورزش دوز انسولین خود را بالا ببرید. در بسیاری از موارد، خوردن غذای سبک قبل تمرین، کافی می باشد.
- در صورتی که تمرین یا ورزش شما بیش از 1 ساعت به طول انجامد، در حین تمرین اسنک یا غذای سبک مصرف کنید.
- برای مسابقاتی که در طول روز ادامه دارند، 6 وعده غذا حاوی کربوهیدرات و پروتئین مصرف نمایید. (از مصرف غذاهای با قند و چربی بالا خودداری کنید).
- بعد از مسابقه غذا بخورید تا از ایجاد افت قند خون جلوگیری کرده و ذخایر گلیکوژنی بدن جبران شود. هایپوگلایسمی معمولا 4 تا 48 ساعت بعد تمرین می تواند رخ دهد، لذا هر از چند گاهی بررسی قند خون و خوردن غذا توصیه می شود.
- جهت جلوگیری از دهیتراتاسیون، آب فراوان مصرف کنید.

طبق آمار انجمن دیابتیک آمریکا (American Diabetes Association):
- مصرف کربوهیدرات 6-10 g/kg  وزن بدن در روز جهت حفظ قند خون و جایگزینی گلیکوژن عضله در حین ورزش
- مصرف پروتئین 1.2-1.4 g/kg وزن بدن در روز جهت حفظ حجم عضله
- مصرف چربی از 20 تا 25 درصد از کل کالری روزانه برای انرژی و اسید های چرب موردنیاز بدن
توصیه شده است.