رپورتاز- رفع بی اشتهایی با شربت انار

شربت انار باریج که در متون کهن طب سنتی به نام شربت انار منعنع (نعنا گون یا آمیخته به نعنا) ذکر شده است، در عرصه بهداشت و درمان، قدمتی حدود دو هزار ساله دارد. دیوسکورید (دیسقوریدوس) دارو شناس مشهور قرن اول میلادی ترکیب آب انار شیرین و نعنا را برای درمان سوء هاضمه و تهوع بکار برده است.

جالینوس، انار شیرین را اثر بخش تر از سیب، در درمان تهوع و در تقویت دهانه معده دانسته است. در دوران اسلامی، ترکیب انار و نعنا به شکل شربت ساخته شد تا طعم و اثربخشی آن بهبود یابد. رازی (قرن 4 هجری) شربت انار منعنع را جهت تقویت معده ارائه کرد . در قرن بعدی، ابن سینا نشان داد که این شربت می تواند علاوه بر تقویت معده، اشتها را نیز افزایش دهد . پس از ابن سینا نیز سایر طبیبان به اثر اشتها آور این شربت اشاره کرده اند.

برای خرید و مشاهده شربت اشتها آور انار باریج اینجا کلیک کنید.

ویژگی های شربت انار باریج:
شربت انار باریج حاوی آب انار شیرین تغلیظ شده، عسل و اسانس نعنا است که خواص این اجزا به اختصار توضیح داده می شود:

آب تغلیظ شده میوه انار شیرین:
پلی فنل ها بخش اصلی ترکیبات انار می باشند. کاتشین و پروسیاندیدین ها، آنتوسیانین و آنتوسیانیدین ها، الاژی تانن و الاژیک اسید، و اسیدهای آلی مهم ترین گروه های موجود در آب انار هستند. عدم تخریب بسیاری از این ترکیبات در اثر تماس با اسید معده و آنزیم های گوارشی معده از دلایل اثر بخشی مفید عصاره انار می باشد.

عسل:
جزء دیگر این شربت، عسل می باشد، تاریخچه مصرف عسل توسط انسان به حدود 8000 سال پیش برمی گردد، به نقل از جالینوس "هیچ چیز بهتر از عسل برای بدن نیست و علاج اکثر امراض است". عسل مفرح و شادی آور است و از بین برنده بلغم می باشد.
تحقیقات و مطالعات بالینی در چند دهه گذشته نشان داده که عسل دارای اثر مهاری روی حدود 60 گونه باکتری، برخی گونه های قارچی و ویروس ها نیز است. عسل همچنین تقویت کننده سیستم گوارش و اشتهاآور است. ظرفیت آنتی اکسیدانی عسل در درمان بسیاری از بیماری ها حائز اهمیت است که این خاصیت به وجود طیف گسترده ای از ترکیبات موجود در عسل مثل :
فنولیک ها، پپتیدها، اسیدهای آلی، آنزیم ها و ... بر می گردد.
عسل دارای اثر درمانی در بیماری های دستگاه گوارش، قلب و عروق و همچنین اثرات ضد التهابی و ... نیز است.

افشرده نعنا:
افشرده نعنا یکی دیگر از اجزای این شربت است، نعنا به عنوان درمانی برای مشکلات گوارشی، به خوبی شناخته شده است و اثرات مفیدی روی معده، کبد و روده ها دارد. به دلیل اثرات ضد اسپاسم نعنا روی عضلات صاف معده و روده، استفاده از آن در کولیک، اسهال، سوء هاضمه، استفراغ و درد معده ارزشمند است. همچنین نعنا مفرح، شادی آور، مقوی قلب و اعصاب به واسطه تاثیر بر گیرنده های شناخته شده فارماکولوژیک می باشد. نعنا همچنین رقیق کننده خون غلیظ می باشد.

منابع:
- م. ز. رازی، الحاوی فی الطب، دکتر حسین حاتمی، نسخه پژوهشی-الکترونیکی، جزء 5، 15 و صص. 509-502.
- ابن سینا، قانون، ترجمه عبدالرحمن شرفکندی، انتشارات سروش، 1383، ج 4، ص 93.
- م. ا. چشتی، قرابادین اعظم، موسسه مطالعات تاریخ پزشکی، طب اسلامی و مکمل دانشگاه علوم پزشکی ایران، 1383، ص. 220.
- م. ا. چشتی، قرابادین اعظم، موسسه مطالعات تاریخ پزشکی، طب اسلامی و مکمل دانشگاه علوم پزشکی ایران،1384، صص. 448-447.
- Rahimi HR, et al., Iran J. Pharmaceutical Res. 2012, 11, 385.
- م. ک. گیلانی، حفظ الصحه ناصری، انتشارات طب سنتی ایران، 1392، صص. 261-237.
- T. Eteraf-Oskouei, M. Najafi, Iran. J. Basic Med. Sci. 2013, 16, 731.
- ر. بخردی، م. خیاط کاشانی، کاربردهای درمانی اسانس های گیاهی، نهضت، 1385، ص. 134.