مگویت 250 میلی گرم

منیزیم در سلامت سیستم عصبی، تراکم استخوان ها، عملکرد عضلات و تولید انرژی اثر گذار است. به علاوه، منیزیم در فعالیت بیش از 300 سیستم آنزیمی در بدن مشارکت دارد و از اجزای اصلی متابولیسم پروتئین، کربوهیدرات و چربی ها محسوب می شود.

- افراد مبتلا به بیماری های دستگاه گوارش مثل سلیاک یا کرون 

- کسانی که بخش هایی از روده کوچک (به ویژه ایلئوم) را برداشته اند.

- بیماران با اسهال مزمن 

- افراد مبتلا به پانکراتیت حاد

- مبتلایان به دیابت نوع 2

- افراد الکلی 

- سالمندان

مصرف مداوم داروهای زیر می تواند شما را در معرض خطر کمبود منیزیم قرار دهد، اگر این داروها را طولانی مدت مصرف می کنید، با مشورت پزشک خود می توانید از مکمل منیزیم استفاده نمایید:

• داروهای مدر (ادرار آور) از گروه لوپ دیورتیک و دیورتیک های تیازیدی مانند فوروزماید، هیدروکلروتیازید، کلروتالیدون و متولازون

• مهار کننده های پمپ پروتون (داروهای ضد اسید معده) مانند امپرازول، لنزوپرازول و اس- امپرازول

• برخی داروهای آنتی بیوتیک مانند آمینوگلیکوزیدها (جنتامایسین، توبرامایسین، آمیکاسین)، پنتامیدین، فوسکارنت، آمفوتریسین B

• برخی داروهای شیمی درمانی مانند ستوکسی مب و سیس پلاتین 

• مهارکننده های سیستم ایمنی (داروهای ضد رد پیوند) مانند تاکرولیموس، سیکلوسپورین، راپامایسین و سیرولیموس

مکمل های منیزیم علاوه بر اینکه می توانند در کمبود منیزیم استفاده شوند، برای درمان میگرن مفید بوده، به سلامت استخوان کمک کرده و از پوکی استخوان جلوگیری می کنند. مصرف این مکمل می تواند باعث کاهش گرفتگی و دردهای عضلانی ناشی از کمبود منیزیم شود. همچنین کمبود منیزیم در افراد دیابتی با افزایش قند خون در ارتباط است و مصرف این مکمل می تواند به کاهش قند خون در این افراد کمک نماید.

به علاوه، مصرف این مکمل در بارداری می تواند در کاهش گرفتگی عضلات پا کمک کند.

بزرگسالان روزانه 1 عدد قرص همراه با غذا یا مطابق دستور پزشک مصرف شود.

هر یک عدد قرص از این محصول، حاوی 250 میلی گرم منیزیم خالص (المنتال) می باشد

تحقیقات نشان داده است که افرادی که سردردهای میگرنی را تجربه کردند سطوح سرمی و بافتی منیزیم پایین تری داشتند. کمبود منیزیم با فاکتورهایی مانند انقباض عروقی و رهاسازی پیام رسان های عصبی که موجب سردردهای میگرنی می شوند، مرتبط است. تحقیقات در مورد استفاده از مکمل های منیزیم برای پیشگیری و کاهش سردرهای میگرنی محدود است. برخی مطالعات دوزهای روزانه 300 تا 600 میلی گرم منیزیم را در کاهش تعداد حملات میگرن و شدت آنها موثر دانسته اند. اما به دلیل اینکه، دوز مصرفی اغلب از دوز معمول منیزیم بالاتر است و بیشتر از حداکثر میزان مجاز مصرف منیزیم می باشد، این درمان فقط باید تحت نظارت پزشک صورت بگیرد.

برخی مطالعات نشان دادند که مصرف منیزیم ممکن است در بهبود برخی علائم سندروم پیش از قاعدگی مانند نوسانات خلق و خو، تحریک پذیری، فراموشی، اضطراب، نفخ و گرفتگی عضلات موثر باشد.

مصرف این مکمل برای بزرگسالان توصیه می شود. با این وجود افراد بالای 9 سال نیز می توانند از این مکمل استفاده کنند.

بهتر است مولتی ویتامین ها، در زمان دیگری از روز مصرف شوند. به علاوه، از آنجایی که بالاترین دوز مجاز دریافتی منیزیم از مکمل ها روزانه 350 میلی گرم است، این محصول را نباید با مکمل هایی که بیش از 100 میلی گرم منیزیم دارند، استفاده کرد مگر با توصیه پزشک.

مصرف منیزیم تا 350 میلی گرم روزانه در بزرگسالان ایمن است. این مکمل حاوی 250 میلی گرم منیزیم می باشد و مصرف بیش از یک قرص در روز توصیه نمی شود، مگر اینکه پزشک تجویز کرده باشد.

مصرف مکمل منیزیم عمدتا عارضه خاصی ایجاد نمی کند. فقط دوزهای بالاتر آن می تواند در برخی افراد مشکلات گوارشی مانند اسهال ایجاد کند.

بله -این مکمل می تواند برای سنگ های کلیوی از نوع کلسیم مفید نیز باشد. منیزیم با اتصال به اگزالات و فسفات در کلیه ها، مانع از اتصال این یون ها به کلسیم و کاهش تولید سنگ های کلسیمی می شود. همچنین مصرف منیزیم با غذا، باعث اتصال آن به اگزالات در روده شده و مانع جذب اگزالات غذا می شود.

مصرف این مکمل در دوران بارداری و شیردهی، افراد مبتلا به نارسایی کلیه، بیماری میاستنی گراویس یا سایر بیماری های نوروماسکولار باید با احتیاط باشد و تنها با تجویز پزشک مجاز است.

این مکمل می تواند جذب برخی داروها را تحت تاثیر قرار می دهد، در صورتی که داروی خاصی مصرف کنید با پزشک خود مشورت کنید. در پایین مثال هایی از این تداخلات آورده شده است:

منیزیم می تواند جذب برخی داروها از جمله داروهای مورد استفاده در درمان پوکی استخوان (بیس فسفونات ها: آلندرونیت و ...)، برخی آنتی بیوتیک ها (فلوروکینولون ها: سیپروفلوکساسین، لووفلوکساسین و غیره، تتراسیکلین ها و پنی سیلامین)، داروهایی که در درمان بیماری های تیروئیدی استفاده می شود (لووتیروکسین)، گاباپنتین، متابولیت های فعال ویتامین دی و برخی داروهای ضدویروس را تحت تاثیر قرار دهد. در این صورت باید آنها را در زمان دیگری از روز مصرف کرد. جهت مدیریت این تداخلات بهتر است با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید. به علاوه مکمل های حاوی منیزیم می توانند اثر فرآورده های حاوی آلفا-لیپوئیک اسید، فسفات و فلوراید را کاهش دهند. این مکمل ها همچنین می توانند در عملکرد داروهای مسدودکننده عصبی- عضلانی و مهار کننده های کانال کلسیمی (وراپامیل، دیلتیازم و نیفدیپین) تداخل ایجاد کرده و اثر آنها را افزایش دهند.

مصرف این مکمل در دوران بارداری یا شیردهی تنها با نظر پزشک مجاز می باشد.

گردآوری شده توسط تیم علمی مجله‌ی داروکده