پسوریازیس ناخن و راههای درمان آن

پسوریازیس ناخن یک بیماری خودایمنی شایع در بین افراد مبتلا به پسوریازیس است که به طور خاص بر روی ناخن‌های دست و پا تأثیر می‌گذارد. پسوریازیس ناخن معمولاً با تغییرات ظاهری ناخن‌ها مانند ضخیم‌شدگی، ناهمواری و شکننده شدن ناخن‌ها همراه است که ممکن است باعث ایجاد درد و ناراحتی گردد. علاوه براین، تغییرات ظاهری ناخن‌ها می‌تواند بر اعتماد به نفس فرد تأثیر گذاشته و موجب احساس خجالت یا اضطراب شود. افزایش آگاهی در زمینه بیماری پسوریازیس و آشنایی با پسوریازیس ناخن می‌تواند به تشخیص زودهنگام، پیشگیری از عوارض جدی‌تر و کنترل بهتر بیماری کمک کند. به این منظور، این مقاله به بررسی جنبه‌های مختلف پسوریازیس ناخن و راه‌های درمان آن می‌پردازد.

آنچه در این مقاله می‌خوانید:

• پسوریازیس ناخن چیست؟
• علائم پسوریازیس ناخن
• چه افرادی که در معرض خطر ابتلا به پسوریازیس ناخن هستند؟
• آیا پسوریازیس ناخن خطرناک است؟
• تفاوت قارچ ناخن و پسوریازیس ناخن
• درمان پسوریازیس ناخن
• درمان‌های ترکیبی برای پسوریازیس ناخن
• پسوریازیس ناخن در کودکان
• پسوریازیس ناخن و کاشت ناخن

مدت زمان مطالعه: 6 دقیقه

پسوریازیس ناخن چیست؟

پسوریازیس ناخن یک اختلال خودایمنی است که با تولید سریع سلول‌های پوستی مشخص می‌شود و منجر به تغییرات مختلف در ناخن‌ها می‌شود. در این بیماری، سیستم ایمنی بدن به اشتباه به سلول‌های سالم پوست و ناخن حمله می‌کند و باعث بروز تغییرات ظاهری و ساختاری در ناخن می‌شود. تقریباً 50 درصد از افرادی که به پسوریازیس مبتلا هستند، در مقطعی از زندگی خود دچار درگیری ناخن خواهند شد. این وضعیت همچنین می‌تواند در برخی موارد پیش‌آگهی برای ابتلا به آرتریت پسوریاتیک باشد.

علائم پسوریازیس ناخن

پسوریازیس ناخن می‌تواند علائم زیر را ایجاد کند:

1. چاله‌دار شدن ناخن: بروز فرورفتگی‌ها یا دندانه‌های کوچک روی سطح ناخن.

2. شکنندگی و لایه‌لایه شدن ناخن: ناخن‌ها ممکن است شکننده یا دچار ترک شوند.

3. آنیکولیز: جدا شدن ناخن از بستر ناخن که می‌تواند فضایی برای ورود باکتری‌ها و عفونت‌ها ایجاد کند.

4. تغییر رنگ ناخن: ناخن‌ها ممکن است به رنگ‌های زرد، قهوه‌ای یا حتی قرمز به نظر برسند.

5. هایپرکراتوز زیر ناخن: تجمع سلول‌های پوستی زیر ناخن.

6. ضایعات دردناک و خارش: نواحی اطراف ناخن ممکن است دچار التهاب و خارش شوند.

چه افرادی که در معرض خطر ابتلا به پسوریازیس ناخن هستند؟

پسوریازیس ناخن معمولاً در افرادی که به پسوریازیس پوستی مبتلا هستند، مشاهده می‌شود. علاوه بر این، عواملی نظیر سابقه خانوادگی ابتلا به پسوریازیس یا بیماری‌های خودایمنی، شرایطی مانند آسیب به ناخن یا قرار گرفتن در معرض رطوبت و ابتلا به بیماری‌های زمینه‌ای مانند دیابت یا اختلالات گردش خون می‌توانند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند.

آیا پسوریازیس ناخن خطرناک است؟

بیماری پسوریازیس ناخن به خودی خود بیماری خطرناکی نیست. ولی در صورتی که کنترل نشود، ممکن است منجر به عوارض جدی گردد. برای مثال جدا شدن ناخن از بستر آن می‌تواند راهی برای ورود باکتری‌ها یا عفونت‌های قارچی باشد که اگر درمان نشود، ممکن است باعث ناراحتی و عوارض بیشتری شود. علاوه بر این، پیشرفت بیشاز حد پسوریازیس در ناحیه ناخن ممکن است باعث ابتلا به آرتریت پسوریاتیک و درگیری مفاصل گردد.

تفاوت قارچ ناخن و پسوریازیس ناخن

برخی از علائم پسوریازیس ناخن با عفونت‌های قارچی ناخن مشابه بوده و این مسئله باعث می‌شود این دو با هم اشتباه گرفته شوند. در حالیکه این دو بیماری کاملاً متفاوت بوده و علل علل و پیامدهای متفاوتی هم دارند.

پسوریازیس ناخن یک بیماری خودایمنی و غیرمسری است و عمدتاً منجر به چاله‌دار شدن، تغییر رنگ ناخن و جدا شدن آن از بستر ناخن می‌شود. در حالیکه، عفونت‌های قارچی ناخن معمولاً منجر به ضخیم شدن، خرد شدن و بوی بد در ناخن می‌شوند. قارچ ناخن بر خلاف پسوریازیس مسری بوده و می‌تواند از طریق تماس مستقیم با سطوح یا افراد آلوده منتقل شود.

درمان پسوریازیس ناخن

درمان پسوریازیس ناخن بسته به شدت بیماری و علائم آن شامل درمان‌های موضعی، درمان‌های سیستمیک، درمان‌های تزریقی، نوردرمانی یا ترکیبی از موارد فوق است. در این بخش راهای درمان پسوریازیس ناخن را شرح خواهیم داد.

درمان‌های موضعی

درمان‌های موضعی معمولاً برای موارد خفیف تا متوسط پسوریازیس ناخن توصیه می‌شوند و معمولاً به عنوان اولین خط درمان برای پسوریازیس ناخن استفاده می‌شوند. به همین خاطر افراد مبتلا اغلب به دنبال پماد برای پسوریازیس ناخن یا بهترین کرم برای درمان پسوریازیس ناخن هستند. برخی از درمان‌های موضعی رایج برای پسوریازیس ناخن عبارتند از:

• کورتیکواستروئیدهای موضعی: کورتیکوستروئیدهای موضعی مانند کلوبتازول، مومتازون و بتامتازون با کاهش التهاب به بهبود علائم پسوریازیس ناخن کمک می‌کنند.

• آنالوگ‌های ویتامین D (کلسیپوتریول): این داروها با مهار تولید سلول‌های پوستی، از تجمع سلول پوستی زیر ناخن جلوگیری نموده و به کاهش ضخامت ناخن و بهبود علائم کمک می‌کنند.

• رتینوئیدهای موضعی: رتینوئیدهای موضعی مانند ترتینوئین و تازاروتن مشتقات ویتامین A هستند که با کمک به کاهش التهاب و تسریع روند ترمیم سلول‌های پوست به بهبود علائم پسوریازیس ناخن کمک می‌کنند.

• آنترالین: یک داروی ضدالتهابی که با کاهش تولید سلول‌های پوستی اضافی، علائمی مثل التهاب، قرمزی و پوسته پوسته شدن را بهبود می‌بخشد.

• درمان‌های سیستمیک

در صورتی که درمان‌های موضعی برای بهبود پسوریازیس ناخن مؤثر نباشند یا علائم شدید و رو به پیشرفت باشد، از داروهای سیستمیک برای درمان پسوریازیس ناخن استفاده می‌شود. داروهای خوراکی نظیر متوترکسات و سیکلوسپورین گاهی برای کنترل پسوریازیس ناخن تجویز می‌شوند. علاوه براین، داروهای بیولوژیک تزریقی خاصی مثل آدالیموماب، اتانرسپت و اینفلکسیماب نیز می‌توانند تأثیرات مثبتی بر روی پسوریازیس ناخن داشته باشند.

در موارد خیلی شدیدتر، پزشکان ممکن است تزریق کورتیکواستروئیدها را در ناحیه آسیب‌دیده انجام دهند. این درمان می‌تواند برای کاهش علائمی مانند ضخامت ناخن و جدا شدن آن از بستر مؤثر باشد.

• لیزر و نور درمانی

یکی دیگر از روش‌های مؤثر برای درمان پسوریازیس ناخن، نور درمانی و لیزر است. در نوردرمانی با تاباندن نور فرابنفش یا نور مرئی التهاب ناحیه ناخن و و وضعیت ظاهری آن بهتر می‌شود. در این روش نور UVB که به ناخن تابانده می‌شود، باعث مهار تقسیمم سلول‌های پوستی و کاهش التهاب می‌گردد. در روش فوتوتراپی با نور UVA، ابتدا بیمار داروی حساس به نور (پسورالن) مصرف کرده و سپس تحت تابش نور UVA قرار می‌گیرد. نوردرمانی یک روش مؤثر با اثربخشی موضعی و عوارض جانبی کمتر است که باید در چندین جلسه منظم انجام شود.

• جراحی

در مواردی که پسوریازیس ناخن به شدت پیشرفت کرده باشد و سایر درمان‌ها مانند داروها و لیزر اثربخش نباشد، ممکن است نیاز به برداشتن ناخن آسیب‌دیده از طریق جراحی باشد. درمان جراحی می‌تواند شامل حذف کامل ناخن یا بخشی از آن باشد تا از عفونت‌های ثانویه و آسیب بیشتر جلوگیری شود.

درمان‌های ترکیبی برای پسوریازیس ناخن

شواهد نشان داده است که استفاده از ترکیبی درمان‌های موضعی و سیستمیک به‌صورت همزمان برای پسوریازیس ناخن می‌تواند بسیار مؤثر باشد. این رویکرد علی الخصوص در مورد شرایط پیشرفت بیماری، عدم پاسخ بیماران به درمان و بروز عوارض جانبی به پزشکان این امکان را می‌دهد که از مزایای هر دو نوع درمان بهره‌ برده و به کنترل بهتر علائم بیماری کمک کنند. همچنین مشخض شده است که استفاده از درمان‌های ترکیبی می‌تواند به افزایش اثربخشی، کاهش عوارض جانبی و تسریع روند بهبودی بیماران کمک نماید.

پسوریازیس ناخن در کودکان

پسوریازیس ناخن در کوکان نیز می‌تواند رخ دهد ولی شیوع آن کمتر از بزرگسالان است. علائم پسوریازیس ناخن در کودکان مشابه بزرگسالان است ولی گاهی اوقات ممکن است با شرایط دیگر اشتباه گرفته شوند. با توجه به اینکه کودکان ممکن است نیاز به رویکردهای درمانی متفاوتی داشته باشند، مراجعه به پزشک، تشخیص و مداخله زودهنگام برای کنترل مؤثر علائم و جلوگیری از عوارض ناشی از آن اهمیت بسیاری دارد.

پسوریازیس ناخن و کاشت ناخن

کاشت ناخن در افرادی که دارای پسوریازیس ناخن هستند باید با احتیاط بسیار زیادی انجام شود. زیرا پسوریازیس ناخن به خودی خود می‌تواند بر یکپارچگی ناخن‌های طبیعی تأثیر بگذارد و کاشت ناخن هم می‌تواند این وضعیت را بدتر کند. در نتیجه، در این افراد بستر ناخن بیشتر در معرض آسیب و عفونت بعد از کاشت ناخن قرار می‌گیرد. توصیه می‌شود، قبل از انجام هرگونه افدام زیبایی مرتبط با ناخن با یک متخصص پوست مشورت نمایید.

سخن پایانی

پسوریازیس ناخن یک وضعیت پیچیده و آزاردهنده در ناخن است که علائم بالینی، مشکلات ظاهری و پیامدهای روانی را به دنبال خواهد داشت. درمان پسوریازیس ناخن نیازمند رویکردی چندجانبه است و انتخاب بهترین گزینه باید با توجه به شدت بیماری و شرایط فردی بیمار انجام شود. درک درست از علائم و عوامل خطر، تفاوت با عفونت‌های قارچی و روش‌های درمانی موجود برای پسوریازیس ناخن به افزایش آگاهی و مدیریت مؤثر بیماری کمک می‌کند. در این مقاله از مجله داروکده هر آنچه که نیاز است درباره پسوریازیس ناخن و راههای درمان آن بدانید را ارائه نمودیم. 

هدف تیم علمی داروخانه آنلاین داروکده، گردآوری مطالب علمی مهم در حیطه پزشکی است تا با ارائه اطلاعات دقیق و به‌روز در زمینه‌های مختلف به افزایش آگاهی جامعه و بهبود کیفیت زندگی افراد کمک نماید. ما بر این باوریم که اطلاعات علمی می‌تواند ابزار قدرتمندی برای ارتقاء سلامت عمومی باشد و با دسترسی به این اطلاعات، افراد قادر خواهند بود تا با آگاهی بیشتری در برابر چالش‌های سلامتی قرار گیرند.