بیزالن

زنجبیل یکی از پرمصرف‌ترین ادویه‌ها در دنیاست و در طب سنتی بسیاری از کشورها به ویژه چین و هند جایگاه خاصی دارد. مطالعات بیشماری در مورد مواد مؤثره‌ی آن انجام شده‌است و میزان این ترکیبات، با توجه به محل کشت گیاه و تازه و یا خشک بودن آن متفاوت می باشد.
در منابع متعدد اثرات ضد نفخ، ضد تهوع، ضد اسپاسم، محرک گردش خون محیطی، ضدالتهابی، آنتی اکسیدانی، ضد میکروبی، ضدالتهاب عصبی، ضد سرطانی، کاهش علائم آرتریت، پیشگیری از ترومبوز، ضد خستگی و بهبود کیفیت زندگی از آن گزارش شده‌است. در مطالعات آزمایشگاهی و بالینی از مواد مؤثره زنجبیل، مکانیسم‌های متفاوتی مانند مهار تجمع پلاکت‌ها، مهار آنزیم سیکلواکسیژناز-2 و سنتز نیتریک اکساید گزارش شده‌است.
اثرات درمانی زنجبیل مبتنی بر تجربیات پزشکی شرق و همچنین مطالعات بالینی مدرن است. ترکیبات موجود در زنجبیل از طریق مهار آنزیم‌های موثر در ایجاد التهاب مانند سیکلواکسیژناز و لیپواکسیژناز و به دنبال آن کاهش سنتز پروستاگلاندین ها و لکوترین‌ها و همچنین مهار بیان ژن‌های کد کننده‌ی سیتوکاین‌ها و کموکاین‌ها در کاهش التهاب و درد نقش دارند. ترکیبات موثره‌ی این گیاه، دارای اثراتی مشابه با داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مثل دیکلوفناک، اما با عوارض کمتری می‌باشند. 
به طور کلی، نتایج این مطالعات حاکی از این است که مصرف مداوم با دوز بالای زنجبیل به منظور اثرات ضد التهابی در بیماری‌های التهابی عضلانی و مفصلی موثر است. از طرف دیگر، مصرف مداوم زنجبیل به صورت خوراکی با دوزهای بالا ممکن است باعث ایجاد مشکلات گوارشی شود. به همین علت، مصرف فرم موضعی آن جهت تسکین دردهای التهابی و عضلانی ارجحیت دارد.
مواد مؤثره‌ی زنجبیل جینجرول و شوگائول با داشتن اندازه مولکولی مناسب و وزن مولکولی 190-150 دالتون (وزن مولکولی مناسب جهت نفوذ مواد در پوست کمتر از 500 دالتون است) و حلالیت متوسط در آب و چربی، نفوذپذیری خوبی در پوست دارند و به دلیل اثرات ضد التهابی با مهار آنزیم سیکلواکسیژناز-2 و همچنین گرمای موضعی اثرات بسیار خوبی در بیماری‌های التهابی و عضلانی مانند استئوآرتیت داشته اند.

برای کسب اطلاعات بیشتر در این مورد به مقاله ی (گیاه زنجبیل با نام علمی Zingiber officinalis)، تالیف و ترجمه آقای دکتر احسان عمادی داروساز مراجعه نمایید.

ترکیبات موجود در این محصول
پماد بیزالن از مواد موثره ریزوم زنجبیل ساخته شده است. ریزوم زنجبیل حاوی مواد مغذی اصلی نظیر پروتئین‌ها، چربی‌ها، کربوهیدرات‌ها، فیبرهای رژیمی، ویتامین‌ها و مواد معدنی است. حدود 50 درصد زنجبیل را نشاسته تشکیل می‌دهد. لیپیدها شامل اسیدهای چرب آزاد (پالمتیک اسید و اولئیک اسید، لینولئیک اسید و استئاریک اسید)، لسیتین، فسفاتیدیک اسید و گلیکو لیپیدها از سایر ترکیبات موجود در ریزوم زنجبیل هستند. اسیدهای آمینه موجود در زنجبیل عبارتند از آرژنین، آسپارتیک اسید، سیستئین، گلیسین، ایزولوسین، لوسین، سرین و والین. علاوه بر این، ریزوم زنجبیل حاوی حاوی 1 تا 4 درصد اسانس و اولئورزین است. ترکیبات اسانس تحت تاثیر منشاء جغرافیایی، بسته به محل رویشگاه، تا حدی با هم متفاوت هستند. اما به طور کلی، هیدروکربن‌های سزکوئی ترپنی نظیر زینجی برن، آرکورکومن، سزکوئی فلاندرن و بیزابولن، ترکیبات عمده‌ی اسانس راتشکیل می دهند. آلدئیدهای مونوترپنی و الکل‌ها نیز از سایر ترکیبات سازنده‌ی اسانس گیاه هستند. ترکیبات آریل آلکانی زنجبیل که از آن‌ها با اسامی جینجرول‌ها و شوگائول‌ها نام برده می‌شود، مسئول طعم تند دارو و احتمالاً بخشی از خواص ضد استفراغ آن هستند. جینجرنون A  و B متعلق به دسته‌ی ترکیبات دی آریل هپتانوئیدی، سایر ترکیبات شاخص ریزوم زنجبیل می‌باشند.

روش مصرف پماد بیزالن
روزی 3 تا 5 بار و هر بار یک لایه از پماد، روی موضع مورد نظر مالیده و به آرامی ماساژ داده شود.
مصرف موضعی این پماد در دوران بارداری و شیردهی منع خاصی ندارد.
مصرف طولانی مدت این دارو در دوران بارداری، بهتر است زیر نظر پزشک انجام شود.

نتیجه گیری
پماد بیزالن از مواد موثره ریزوم زنجبیل در یک پایه پماد مناسب تولید می شود. به علت جذب کافی این مواد موثره از پوست و اثرات ضد التهابی برجسته‌ی زنجبیل، این پماد انتخاب مناسبی در تسکین دردهای التهابی و عضلانی است.